Technika Raku - wypalanie ceramiki w niekontrolowanej temperaturze w "żywym" ogniu, często w warunkach naturalnych (np. na ognisku w wykopanej jamie).
Klasyczne raku pochodzi z Japonii (XVII wiek), gdzie wykonywano tym sposobem czarki służące do ceremonii picia herbaty. Słynny był ośrodek blisko Kioto, gdzie od XVI wieku wytwarzano najsłynniejsze na wyspach czarki do herbaty.
Rozpalone do czerwoności naczynia (temperatura 900- 1150 stopni Celsjusza) wyciąga się z ognia specjalnymi szczypcami. Następnie poddaje się je redukcji w materiale redukcyjnym np. w wodzie, trocinach czy trawie. Wszystkie te sposoby pozostawiają ślady na naczyniach w postaci odcisków narzędzi, trawy, liści. Szkliwa stosowane do raku mogą zawierać domieszki tlenków metali, co daje bardzo ciekawe mieniące efekty kolorystyczne podczas szkliwienia.
